ŚNIEŻKA (1603 m n.p.m.)

Śnieżka zbudowana jest z granitu, a jej szczyt z twardych skał zwanych hornfelsami. Zbocza góry pokrywa rumowisko skalne, niekiedy niesłusznie nazywane gołoborzem. Przez większą część roku panują tu bardzo surowe warunki atmosferyczne, zbliżone do tych za kołem podbiegunowym: niskie temperatury, porywiste wiatry oraz obfite opady deszczu i śniegu. Charakterystycznym elementem jest także mgła, która występuje tu przez ponad 300 dni w roku.

Podczas ładnej pogody szczyt Śnieżki jest doskonałym punktem widokowym, z którego można podziwiać rozległe panoramy. Przy sprzyjających warunkach widoczność sięga nawet 200 km.

Śnieżka górująca nad Karkonoszami od dawna intrygowała ludzi i przyciągała ciekawych świata wędrowców. Pierwszego wejścia na szczyt dokonano prawdopodobnie w połowie XV w. Kolejne wieki przyniosły Śnieżce coraz większą popularność. W XVIII wieku jej szczyt stał się jednym z najliczniej odwiedzanych w Europie. W sierpniu 1800 roku dotarł tu m.in. późniejszy prezydent Stanów Zjednoczonych – John Quincy Adams. Do nasileniu ruchu przyczyniła się budowa Kaplicy św. Wawrzyńca, którą ufundował hrabia Krzysztof Leopold Schaffgotsch, dla podkreślenia swoich praw do tych ziem. Poświęcenie kaplicy nastąpiło 10 sierpnia 1681 roku. Dziś dzień ten uznawany jest za święto przewodników i ludzi gór. Co roku na szczycie odprawiana jest msza święta, która przyciąga tłumy.

Symbolem Śnieżki jest przypominający spodki i nazywany „latającymi talerzami” budynek Obserwatorium Meteorologicznego. Jest to jedno z dwóch w Polsce (obok Kasprowego Wierchu) Wysokogórskich Obserwatoriów Meteorologicznych. Systematyczne obserwacje na Śnieżce trwają nieprzerwanie od 1880 roku.

Obecnie nie ma możliwości zwiedzania Obserwatorium. Restauracja również jest nieczynna. Najbliższe schroniska gdzie można coś zjeść i przenocować to: Dom Śląski, Strzecha Akademicka i Samotnia, a po stronie czeskiej Jelenka i Luczni Bouda.

*żródło https://www.karpacz.pl/sniezka/at